در این نوشتار درباره حجیت دانش نجومی در تشخیص اول ماه و برتری حجیت دانش نجومی بر رویت هلال ماه هم با چشم مسلح و هم با چشم غیر مسلح می نویسم.
در تاریخ آمده است که سالی بر اساس رویت هلال ماه، ماه رمضان 28 روزه شد و مردم بر اساس سخن علی ابن ابیطالب روز آخر شعبان را روز اول ماه رمضان فرض کردند و دانش نجومی علی ابن ابیطالب غلط بودن رویه رویت هلال ماه را متذکر شد و علی ابن ابیطالب با این سخن عملا برتری حجیت دانش نجومی بر رویت هلال ماه را متذکر شد.
بحث رساله های عملیه درباب 29 یا 30 روزه بودن ماه قمری عملا از برتری حجیت دانش نجومی بر رویت هلال ماه سخن می گوید و علت عدم اتکا بر دانش نجومی در تشخیص اول ماه در آن زمان ضعف علمی در سرزمین های اسلامی بوده است و اهل بیت آن دانشی که پیش نیاز چندانی نداشته است مانند 29 یا 30 روزه بودن ماه قمری را متذکر شده اند. در واقع اگر رویت هلال ماه حجیت قطعی می داشت نباید تعداد روزهای ماه رمضان محدود به 29 یا 30 روز می شد در حالیکه گاهی اوقات بر اساس رویت هلال ماه ممکن است تعداد روزهای ماه قمری تغییر کند.
با این اوصاف در زمانه فعلی قطعا بحث رویت هلال ماه هم با چشم مسلح و هم با چشم غیر مسلح معتبر نیست و باید از دانش نجومی که قطعی است بهره برد.
