در نوشتاری درباره ابراهیم خلیل دلایلی برای توجیه اخلاقی بودن قصد ذبح توسط ابراهیم و ناموجه بودن چنین عملی برای سایرین و حتی سایر انبیا بیان کردم. در چند جمله درباره خضر نبی می نگارم.
داستان خضر نبی به مانند سربازی می ماند که با یک دیده بان در ارتباط است. وقتی دیده بان می گوید که دشمن آمده است و سرباز پایینی تیراندازی را آغاز می کند، این سرباز عملی عاقلانه انجام می دهد. در واقع خضر نبی به واسطه علم لدنی که سایر مردم و انبیا از آن محروم اند از حوادثی آگاه می شود و بر اساس حجیت علم لدنی که برای او روشن است عمل میکند. به عبارتی حتی سایر انبیا و اهل بیت پیامبر هم از چنین بینش و حجیتی برخوردار نیستند و مردم عادی نیز نباید توجیه عمل غیر حکیمانه را بپذیرند.
